De extended family
De huidige generatie cliënten en hun familie willen begrijpen waarom dingen gaan zoals ze gaan. Ze willen weten wat de mogelijkheden en beperkingen van de organisatie zijn in haar aanbod op woon-, zorg- en welzijnsgebied. Dit vraagt om een open communicatie op basis van gelijkwaardigheid tussen cliënten, familie, medewerkers en vrijwilligers. Het vraagt om een open en inventariserende benadering van problemen en kansen en een flexibele en communicatieve gerichtheid op cliëntvertegenwoordigers en medeaanbieders.
Wij willen graag gebruik maken van het beeld van de extended family om uit te drukken dat er geen essentieel onderscheid wordt gemaakt tussen medewerkers van diverse pluimage, cliënten, mantelzorgers en vrijwilligers. Ieder heeft zijn of haar aandeel in het integrale product en het daarmee verbonden imago. ‘Ja’ zeggen roept ‘ja’ zeggen op bij de ander, en de daaruit voortvloeiende positieve sfeer is een goede voedingsbodem voor het gezamenlijk zoeken naar oplossingen en compromissen.
De ja-cultuur als ‘use it or lose it’-stimulans is zeer belangrijk. Bij het propageren van het zelf doen van dingen is het vaak zo dat een cliënt gevaar loopt. Wie thee zet, kan kokend water over zijn hand krijgen. Wie boodschappen doet, kan beroofd worden. Wie loopt, kan vallen. Maar dat hoort bij het leven. Wat wij doen is het scheppen van randvoorwaarden, zodat onze cliënten hun mogelijkheden ten volle kunnen benutten. Het gaat hier niet om een eenvoudig en rechtlijnig productieproces, maar om het faciliteren van formele en informele hulpverleningsnetwerken, waarin processen voor een groot deel zelfsturend verlopen.
